Ik ben op weg naar mijn eerste les van de dag en terwijl ik de deur uit ga en mijn AirPods in mijn oren doe, hoor ik niet de bekende ping die een Bluetooth-verbinding aangeeft. Misnoegd pak ik mijn telefoon om mijn koptelefoon handmatig te koppelen, alleen om nog meer gefrustreerd te raken door een melding met de tekst “Verbinding mislukt”. Mijn oordopjes zijn leeg.
Dit is een ongelukkige maar veelvoorkomende gebeurtenis voor mij, en toch leg ik me weer neer bij een stille wandeling van 10 tot 15 minuten. Na verloop van tijd ben ik echter langzaam troost gaan vinden in mijn stille wandelingen naar de les. Tussen de lessen door, werk- en studietijd ondersteund door klassieke of lo-fi muziek, heb ik zelden de tijd om gewoon in stilte te bestaan en alles in me op te nemen.
Ik weet dat ik niet de enige ben. Eind vorig jaar raasde de ‘Silent Walk’-trend door TikTok en moedigde gebruikers aan om naakt te wandelen – geen muziek of podcasts, alleen een voetganger en zijn omgeving. Voor degenen wier wandelingen vaak vergezeld gaan van een soundtrack, kan het opzettelijk achterlaten van je telefoon en koptelefoon om gewoon bij je eigen gedachten te zijn, angstaanjagend zijn. Toch maakt het overwinnen van die hindernis en het in je opnemen van je omgeving, terwijl je in beweging blijft, stil lopen een van de betere trends die uit TikTok voortkomen.
Oudere generaties hebben natuurlijk de spot gedreven met het idee van stil lopen: “Ze denken dat ze het gewoon hebben uitgevonden om te gaan wandelen zonder telefoon en zonder schermen, gewoon om je hoofd leeg te maken”, zei iemand die reageerde op TikToker. En tot op zekere hoogte hebben ze gelijk. Lopen puur voor het plezier dateert al van vóór smartphones, mp3-spelers en walkmans.
Wat de kritiek op het stille wandelen echter over het hoofd ziet, is dat de Silent Walk eerder bedoeld is als een oplossing dan als een geheel nieuw concept. Generatie Z is zich bewust van hun technologische afhankelijkheden en is op zoek naar oplossingen. Een technologievrije wandeling is dus een broodnodige uitdaging voor jongeren om hun technologische afleidingen achter zich te laten en te genieten van wat hun stad, park of dichtstbijzijnde wandelpad te bieden heeft.
Wanneer je voor je eerste semester op de campus aankomt, hoef je niet eens stille wandeltijd in te stellen in je dagelijkse leven. Je loopt waarschijnlijk elke dag naar buiten, maar helaas loop jij – zoals velen op de Diag en aan de andere kant van de campus – misschien niet in de bewuste zin. Van Weiser Hall tot Mason Hall tot het Central Campus Classroom Building, we rennen allemaal langs elkaar heen met onze koptelefoon op, en nemen zelden een moment de tijd om elkaar en de wereld om ons heen te erkennen. We missen de kans om verbinding te maken met onze omgeving en onze gemeenschap, maar de oplossing is simpel: we moeten onze verdomde koptelefoon afzetten.
Ik ben iemand die graag schrijft, dus ik heb uit de eerste hand de voordelen van een wandeling – vooral een stille – leren kennen in termen van creativiteit. Als ik loop zonder de enige bedoeling om van punt A naar punt B te komen en me in plaats daarvan concentreer op het observeren van de wereld om me heen, kan ik nieuwe dingen vinden langs dezelfde route die ik van en naar de klas neem. Het opmerken van deze kleine details helpt mij vaak inspireren, maar dit geldt niet alleen voor schrijvers of creatievelingen. De creatieve boost die een wandeling biedt, kan u helpen erachter te komen hoe u problemen in uw groepsproject kunt oplossen of hoe u uw probleemset kunt benaderen.
Naast creativiteit kan een wandeling zonder koptelefoon helpen om de slaapkwaliteit en stemming te verbeteren, die beide belangrijk zijn voor het succes van studenten. Er is ook de sociale factor om je bewust te zijn van wat er om je heen gebeurt terwijl je onderweg bent. Wanneer je wandelt zonder koptelefoon, wat betekent “ik wil niet praten” met de buitenwereld, stel je jezelf open om vrienden of kennissen te begroeten en nieuwe connecties te maken.
Dit betekent niet dat ik je adviseer om je koptelefoon of oordopjes in de dichtstbijzijnde prullenbak te gooien. Ik vind het nog steeds leuk om te wandelen met een afspeellijst of de nieuwste aflevering van mijn favoriete podcast. Koptelefoons zijn vooral handig als ik geen geklets wil en gewoon op pad wil. Toch is het belangrijk om te bedenken wat je misschien mist, van sociale interacties tot de geluiden van tjilpende vogels tot de fascinerende acties van een Diag-eekhoorn.
Eigenlijk draait het allemaal om balans. Een geweldige set liedjes kan je soms in de perfecte stemming brengen op weg naar de les, maar op andere momenten is een wandeling zonder koptelefoon misschien precies wat je nodig hebt. Als je in een soortgelijke situatie zit als ik, met een dode koptelefoon en een stille wandeling voor de boeg, beschouw de kans die voor je ligt dan als waardevol in plaats van als irritant. En als je beter bent dan ik, met een koptelefoon die constant opgeladen is, overweeg dan nog steeds om een stille wandeling te maken tijdens je volgende tocht over de Diag. Als eerstejaarsstudent verdien je een pauze waarin je alles kunt absorberen wat deze campusomgeving te bieden heeft.
Senior opinieredacteur Audra Woehle is te bereiken op [email protected]
